Niezwykła wędrówka Harolda Fry

Nadzieja jest podróżą

Historia niezwykle poruszająca i wzruszająca. Historia, którą czyta się z ogromną przyjemnością, tak całkiem jednym tchem. Dzięki wznowieniu "Niezwykłej wędrówki Harolda Fry" w formie ekranizacji czytelnik może podążyć ramię w ramię z tytułowym bohaterem na drugiej koniec kraju, aby uratować kobietę, która w młodości wyciągnęła pomocną dłoń w jego stronę.

List, który przyszedł we wtorek, to początek wędrówki, która okaże się tułaczką niezaplanowaną, samotną i jak sami przeczytacie w dużej mierze uzależnioną od innych ludzi. Główny bohater zamiast wysłać krótką odpowiedź, postanawia wyruszyć na drugi koniec kraju. Emeryt w liście od przyjaciółki sprzed lat, dowiaduje się że Quennie umiera na raka. W przypływie jakiegoś nieznanego mu wcześniej impulsu postanawia pójść do przyjaciółki przez całą Anglię. Wierzy, że w ten sposób Quennie będzie żyła, a przynajmniej do czasu ich spotkania. Czasu nie ma zbyt wiele, więc wyrusza tak jak stoi...

Opera na trzy śmierci

Powojenna Warszawa, prastara puszcza, trzy zbrodnie i dziewczyna, która ocalała by śpiewać.

"Śpiewają, zatraciła się w miłości innej niż fizyczna, w myślach innych niż zagłada. Głos, który w niej wibrował i rósł, znajdował ujście w śpiewie. Chciała się zmierzyć z wielką arią."

Sylwia Stano to wnuczka śpiewaczki operowej Niny Stanu. Postać ta zainspirowała ją do stworzenia powieściowej Gusty Star. Znajduje inspiracje w życiu swojej babki i tworzy opowieść, która wciąga bez reszty. Autorka przenosi się do Warszawy lat 40. Oczami wyobraźni możemy zobaczyć i poczuć powojenny klimat miasta, miasta, które na nowo próbuje się odrodzić. Główna bohaterka Gustawa Starewicz, to młoda śpiewaczka, która posiada prawdziwy talent. Czasy, w których przyszło jej żyć nie są usłane różami, dlatego też kobieta z czasem przestaje wierzyć w swoje marzenia, ambicje. Jej życie toczy się z dnia na dzień, bez większych perspektyw. Mieszka z matką borykającą się z depresją, a w mieszkaniu może liczyć tylko na chleb z margaryną i marmoladą. Szuka ukojenia w alkoholu, przygodnym seksie oraz muzyce, bo choć na chwilę chcę zapomnieć o otaczającym ją świecie. Bieda i brak perspekty sprawiają, że pogrąża się w beznadziei. 

Jacek Janczarski. I tak dalej, i tak dalej...

"Kocham Pana, Panie Sułku!"... to tymi słowami zwraca się do ojca dorosła już Marianna.

Jacek Janczarski oczami córki

Tak, tak. Córka Ewy Błaszczyk i Jacka Janczarskiego napisała książkę o ojcu, gdyż chciała się dowiedzieć jakim tak naprawdę był człowiekiem. Do tej pory niewiele o nim wiedziała, gdyż ojciec odszedł nagle, gdy miała sześć lat, więc i o wspólne wspomnienia było trudno. Jedyne co jej zostało to uważnie wysłuchać jego audycji, przestudiować bogate archiwum i spotkać się z ludźmi, którzy go znali. Dlatego też spotkała się z Arturem Andrusem, Magdą Jethan, Stefanem Friedmannem oraz Piotrem Fronczewskim, na prywatne pogaduchy. Nie zapomina również o rodzinie. O tej dalszej, z którą do tej pory nie utrzymywała kontaktu, z jego byłą żoną i przyrodnim bratem.

Gitara to świetne hobby

Kiedy dziecko samo garnie się do nauki gry na gitarze, można to uznać za duży sukces. Tak też właśnie było w przypadku naszego syna. To on sam przyszedł do nas i ogłosił, że chce nauczyć się grać i to konkretnie na gitarze. Dlaczego właśnie ten instrument, to sama nie wiem. Łatwiej to rozwikłać, gdy ktoś w domu ma już do czynienia z jakimś instrumentem i wtedy wiadomo, że gdy dziecko obserwuję, to samo nabiera ochoty.